Blade Bunny Chapter 2

Because I'm a Weapon Shop Uncle เพราะชั้นคือตาลุงร้านขายอาวุธยังไงล่ะ! : 15 ตาลุงกับกับการเตรียมตัวออกเดินทาง (2)

Chapter 15 : ตาลุงกับการเตรียมตัวออกเดินทาง (2)

วันก่อนที่เตรียมตัว ชั้นคิดถึงบทบาทที่จะเป็น

อย่างที่บอก ชั้นคือพ่อค้าเร่ร่อนไจ้เฝอ ชั้นเลิกยุ่งกับคนที่มีธุระกับร้านอาวุธเป็นการชั่วคราว

บทบาทชาวบ้านเมื่อก่อนที่ทำให้ชั้นอยู่อย่างสบายมันไม่มีอีกต่อไปแล้ว ชั้นตกอยู่ในความกลัวกับบทบาทของตัวเอง

อ่า รู้สึกตัวสักทีสิ!

บอกเลยว่าพวกนี้มันไม่เคยอยู่ในหัวชั้นเลย ดังนั้นชั้นจะต้องคิดให้มากกว่าที่เคย

ครั้งนี้ ชั้นตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

ชั้นคือพ่อค้านักเดินทาง

มันอาจจะดูเหมือนเป็นอาชีพทั่วๆไป แต่ถ้าคุณเล่นเกมคุณก็จะเข้าใจเอง พวกเขานั้นมีหลายบทบาทที่แตกต่างกัน อย่างเช่น พ่อค้าขายของชำ หรือพ่อค้าขายอาวุธ บางครั้งพวกเขาก็กลายเป็นนักธุรกิจผู้ลึกลับ พวกเขาขายสินค้าที่มีคุณภาพสูงและราคาดี

ด้วยความคิดนี้ ถ้ามีพวกผู้กล้าที่ผ่านประสบการณ์เป็นตายมา ทำให้อุปกรณ์และอาวุธของพวกเขาเสียหายหนัก ทันใดนั้นชั้นอาจจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ ชั้นจะได้คุยกับผู้กล้าและทำความรู้จักกับพวกเขา และในเมื่อชั้นกลายเป็นพวกที่ผ่านไปมา ชั้นยังสามารถทำเงินได้อีกด้วย มันจะไม่ดีได้ยังไงกันล่ะ?

ดังนั้นบทบาทพ่อค้า มันเป็นบทบาทที่สำคัญมาก! อ่า!

เมื่อหลายวันก่อน ชั้นทำหมวกให้อีแลน

หมวกใบเก่าของเธอมันขาด ชั้นเลยถักให้เธออีกใบ ในเมื่อคาโลน่าจะเดินทางไปกับเราด้วย อีแลนเลยไม่สามารถถอดหมวกได้

ชั้นถามเธอว่าชอบหมวกแบบไหน

“แบบไหนหรอคะ? หนูชอบแบบเก่าน่ะค่ะ ถ้าเป็นไปได้….”

หลังจากนั้น ชั้นถักลายสวยๆเป็นรูปอีแลนและมีเจ้าขนปุยอยู่ข้างๆกัน

เหนื่อยชะมัดเลย จริงๆเลยนะ ให้ตาลุงแบบชั้นมาทำอะไรแบบผู้หญิงอย่างการใช้เข็มกับด้ายถักอะไรแบบนี้เนี่ย

ชั้นไม่อยากยอมรับเลยว่าเริ่มจะสนใจมันเข้าแล้ว อย่าบอกนะว่าชั้นมีจิตใจแบบผู้หญิงเข้าแล้วน่ะ?

ไม่ได้อยากจะโม้หรอกนะ แต่บางทีหลังจากนี้งานฝีมือของชั้นจะถูกค้นพบว่าเป็นผลงานของศิลปินและได้ไปแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์ แม้กระทั่งตอนนี้เองพวกเขาก็คงจะเอาไปขายได้ราคาดีแน่ๆ บางทีน่ะนะ

อีแลนรักหมวกใบใหม่มาก เธอคงทนไม่ได้ถ้าต้องแยกจากมัน มีใครบางคนแอบคว้าเอาด้ายที่เหลือไปและทำอะไรบางอย่างกับมัน ชั้นทำเป็นมองไม่เห็น

ตอนสุดท้าย เมื่อวานเธอก็เอาหมวกมาให้ชั้นดู สิ่งที่ชั้นเห็นก็คือมีคนอยู่ถัดจากเจ้าขนปุยและอีแลน ถึงแม้ว่ารูปร่างมันจะดูบิดๆเบี้ยวๆมากกว่ารูปคาโลน่าก็เถอะ ชั้นก็ยังมองออกว่าคนรูปร่างแปลกๆนั่นก็คือตัวชั้นเอง มันง่ายมากเลยที่จริง คนเดียวที่เธอจะปักได้ก็คือชั้น ถ้าไม่ล่ะก็ ชั้นคงต้องไปสับหัวใครบางคนแล้วล่ะ

“รอยปักอันนี้น่าเกลียดจริงๆเลยค่ะ”

“ไม่หรอก ชั้นชอบมันนะ”

ชั้นลูบหัวเธอเบาๆ

เอาล่ะ วันนี้ชั้นยังมีเรื่องต้องทำอีก

การเลือกเต็นท์

ตอนที่เราอยู่ข้างนอกแล้ว เราต้องคิดถึงเรื่องการตั้งแคมป์

มันอาจจะดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ในความเป็นจริงแล้วมันมีความลับอยู่ ถ้าชั้นนอนเต็นท์เดียวกับอีแลน คาโลน่าก็จะนอนคนเดียว เธอคงจะใช้เหตุผลว่า “เด็กผู้หญิงควรนอนด้วยกัน” กับอีแแลนแน่ๆ แต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ความจริงที่ว่าอีแลนเป็นปีศาจก็จะถูกเปิดเผย ดังนั้นชั้นจะต้องคิดหากลยุทธ์โน้มน้าวคาโลน่า ให้กลายเป็นสถานการณ์ที่สมบูรณ์แบบ

เรื่องพวกนี้มันไม่ยากสำหรับชั้นเลย ชั้นคิดแผนไว้ 42 แบบที่แตกต่างกันโดยนึกถึงความเป็นไปได้ที่คาโลน่าจะเลือกแต่ละอย่าง สั้นๆคือ ชั้นจะต้องทำให้คาโลน่าเข้าใจว่าอีแลนจะต้องอยู่กับชั้นไว้

แน่นอนว่า ชั้นก็ยังเตรียมแผนอื่นไว้ อย่างเช่น ให้อีแลนนอนคนเดียว ในขณะที่ชั้นเฝ้ายามอยู่ข้องนอก

“มาสเตอร์จะซื้อเต็นท์สองอันงั้นหรือคะ?”

“ใช่แล้ว”

“ชั้นมีความคิดค่ะ เพื่อที่เราจะได้ถึงเร็วขึ้นหน่อย เราสามารถนอนในเกวียนกันได้ และมาสเตอร์กับชั้นก็สลับกับขับเอา”

“.....”

ความเงียบเข้าปกคลุม

“เอ๊ะ! ความคิดนี้ไม่เลวเลย”

ทำไมถึงเป็นแบบนี้กัน! แผนทั้ง 42 รูปแบบของชั้นไร้ประโยชน์ไปเลย!

ถึงชั้นจะให้คาโลน่ารู้ไม่ได้ แต่ว่าจิตใจชั้นมันแหลกเป็นเสี่ยงๆแล้ว

ชั้นซื้อถุงนอนมา 3 ถุง ถ้าเราใช้พวกนี้ แม้แต่หัวเราก็จะถูกปิดเอาไว้ ดังนั้นจึงไม่ต้องห่วงเรื่องเขาของอีแลนจะถูกเปิดเผย

หลังจากนั้น ที่ชั้นต้องทำก็แค่ ทุ่มเทใส่จิตวิญญาณเพื่อที่จะสร้างดาบที่ดีที่สุดที่ชั้นจะทำได้

ถ้าชั้นไปหาอาจารย์ใหญ่ ชั้นจะต้องแสดงความจริงใจของตัวเองออกมา เพื่อจะสร้างดาบชั้นจะต้องใช้ทักษะออกมา ดังนั้นเธอจะต้องเห็นถึงข้อบกพร่องของชั้น ชั้นจะไปและเรียนรู้เทคนิคต่างๆ อีกฝ่ายเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่าชั้น โดยที่ไม่รู้ถึงระดับของอีกฝ่ายเลย นั่นเป็นสิ่งที่ชั้นจะต้องย้ำเอาไว้ในใจ

ดาบที่ดีนั้น ในการทำให้แข็งแกร่งขึ้นจะต้องหลอมซ้ำแล้วซ้ำอีก ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ของที่จะทำในครั้งเดียวแล้วเสร็จ เมื่อคุณเข้าใจมันจริงๆ คุณจะรู้สึกได้ถึงความไม่สมบูรณ์ในตัวดาบ สั้นๆเลยก็คือ ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะซ่อมบำรุงมันมากแค่ไหน คุณก็พูดไม่ได้หรอกว่านี่มันเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมที่สุดของชั้น

นอกจากนี้ ในฐานะชายผู้ที่สามารถมองเห็นถึงจุดดีจุดด้อยของอาวุธ ชั้นประหลาดใจมากที่เห็นดาบเงินเล่มนั้นถูกสร้างขึ้นในครั้งเดียว โดยที่ไม่มีการแก้ไขเพิ่มเติมอะไรเลย

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ชั้นก็โยนความคิดเดิมๆทิ้งไป

ในอึดใจเดียว ชั้นสามารถสร้างทาชิให้เสร็จสมบูรณ์ ชั้นจำได้ว่าอาวุธชิ้นแรกที่ชั้นทำก็คือทาชิ

ในชั้นใต้ดิน ชั้นถือมีดเล่มยาวสีดำสนิท ชั้นรู้สึกถึงความก้าวหน้าในสองปีที่ผ่านมาได้อย่างชัดเจน

พร้อมกับเวทมนตร์ที่ทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ พลังเวทย์ไหลไปตามแกนอย่างราบลื่น พอมาคิดถึงว่าทาชินั้นเปราะบาง แต่มันก็ยังถือว่ามีระดับที่สูงขึ้นในแง่ของการเสริมพลัง

ให้พูดตรงๆเลยก็คือ นี่สะท้อนให้เห็นถึงระดับที่แท้จริงของชั้น เมื่อสร้างเสร็จมันจะแสดงให้เห็นถึงขีดจำกัดในการสร้างดาบของชั้น

ยังไงก็ตาม มีแค่ชั้นที่รู้ว่าตัวเองไม่มีความมั่นใจเลยทีจะใช้ดาบนี้ไปรับการโจมตีแบบล้างบางของคาโลน่าได้

ต่อไปก็คือพิธีการเล็กๆน้อย จากนั้นก็กล่าวคำอำลากับคนในหมู่บ้าน

ลาก่อน ร้านอาวุธ

พอชั้นแข็งแกร่งมากกว่านี้แล้ว ชั้นจะกลับมา

หลังจากนั้น ชั้นจะสร้างดาบที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก