Atelier Tanaka ตอนที่ 1 : ถูกขัง

ตามที่ชั้นถูกส่งมาเกิดใหม่ ชั้นตกลงมาในแม่น้ำ และทำให้หน้ากระแทกเข้าไปเต็มๆ ชั้นไม่รู้ว่าทำไมต้องตกลงมาด้วย แต่จมูกชั้นมัน เจ็บมากกกกกก!

ตอนชั้นลุกขึ้นมีทรายติดเต็มตัวไปหมด เลยใช้นิ้วปัดมันออก พอชั้นฟื้นตัวเสร็จ ชั้นก็เริ่มนึกถึงสัญญาที่ทำไว้กับพระเจ้า ในเวลานั้นเอง ชั้นก็เห็นใบหน้าตัวเองที่สะท้อนออกมาจากผิวน้ำ

"เอ๋......"

น่าเกลียดสุดๆไปเลย

"โฮ่ หน้าตาน่าเกลียดจริงๆแฮะ"

ชั้นมีใบหน้าเชยๆ ของชายวัยกลางคน

(การจะหาแฟนนี่เป็นไปไม่ได้เลยนะเนี่ย นี่มันต้องเป็นชีวิตในโหมด "โคตรยาก" แน่ๆ)

สงสัยจังนะว่าสถานะของชั้นจะเป็นยังไง

ชื่อ : ทานากะ
เพศ : ชาย
เผ่า : มนุษย์
เลเวล : 1
อาชีพ : ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

ＨＰ：９/９
ＭＰ：８７５０００００/８７５０００００
ＳＴＲ：３
ＶＩＴ：２
ＤＥＸ：６
ＡＧＩ：１
ＩＮＴ：５４０２０００
ＬＵＣ：１

MP ชั้นสูงมาก ชั้นคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวกับเวทย์ฟื้นฟูของชั้น

"ชั้นมีสกิลอะไรบ้าง?"

ติดตัว:  การฟื้นฟูมานา : Lv .Max
            ความชำนาญเวทย์ : Lv .Max

ใช้งาน : เวทย์ฟื้นฟู : Lv .Max

ตรงตามที่ชั้นขอเป๊ะๆ ถ้าได้หน้าตาดีกว่านี้ก็คงไม่มีอะไรจะบ่นแล้ว

"เฮ้ออ...."

ชั้นถอนหายใจที่ริมแม่น้ำ หลังจากถอนหายใจนิดหน่อย ชั้นก็เริ่มออกเดิน

ชั้นอยู่ในป่า แต่ที่ไหนกัน? ชั้นพยายามเดินไปตามแม่น้ำ แล้วก็เจอบางอย่างที่ดูเหมือนถนน

มันเป็นถนนลูกรังกว้างประมาณ 10 เมตร มีป่าล้อมอยู่ทั้งสองข้าง ชั้นเคยเห็นแต่ถนนลาดยางมะตอย
เพราะงั้นถนนลูกรังแบบนี้สำหรับชั้นมันดูแฟนตาซีมากเลย

"อ๊ะ นั่นมันรถม้านี่ รถม้ากำลังมาทางนี้"

มันเป็นรถม้าในแบบแฟนตาซียุคกลาง เทียมม้า 2 ตัว หรือก็คือ 2 แรงม้านั่นล่ะ

"เฮ้! เฮ้"

ชั้นพยายามโบกมือ แต่มันก็ผ่านไป เมินชั้นอย่างสิ้นเชิง

"..."

มันค่อยๆลดความเร็วลง ในขณะที่ทำเสียง 'คลึ่ก คลึ่ก' ชั้นยืนอยู่ตรงนั้นพักนึง แต่ดูเหมือนมันไม่ได้กำลังจะหยุดเลยแม้แต่น้อย ที่จริงมันช้าลงขณะที่มันยังวิ่งต่อไป

การโบกรถ : ล้มเหลว 

"เดาว่าคงต้องเดินไปสินะ..."

ชั้นเดินตามหลังรถม้าไป รถม้าคันอื่นๆที่ชั้นหวังให้จอดก็วิ่งผ่านชั้นไปอย่างรวดเร็ว


◇◆◇

หลังจากที่เดินมาเป็นชั่วโมง ชั้นก็พบเมือง

มันค่อนข้างใหญ่ และล้อมรอบไปด้วยกำแพง มันให้ความรู้สึกเป็นเมืองป้อมปราการแบบแฟนตาซีจริงๆ อย่างน้อยถ้ามองจากระยะนี้ มันก็มีขนาดใหญ่กว่าดิสนีย์แลนด์ซะอีก

ชั้นหยุดอยู่ที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง กับทหารที่คอยตรวจสอบ

"โชว์บัตรผ่านซิ"

"ชั้นไม่มี"

"ถ้างั้นก็ 10 เหรียญทองแดง สำหรับ 10 วัน หรือ 1 เหรียญเงิน สำหรับ 100 วัน เลือกเอา"

"......"

เห็นได้ชัดว่าค่าเข้าเมืองเป็นสิ่งจำเป็น และชั้นเองก็ไม่มีเงินติดตัวเลยแม้แต่น้อย

"มีอะไรงั้นรึ?"

"มีหลายเรื่องเลย ที่จริง..."

(ชั้นมาทำอะไรที่นี่เนี่ย?)

"หลายเรื่องงั้นรึ หืม?"

"โทษที ช่างมันเถอะ"

"...เอ๋?"

ชั้นหันหลังกลับ

จังหวะนั้นเอง ทหารก็ไล่ตามชั้นมา

"เฮ้ หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ เจ้าคนน่าสงสัย!"

"อั่ก!"

บ้าเอ้ย หมอนั่นพยายามจะจับชั้น ชั้นวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว แต่มันดันไล่ทัน ทหารที่น้ำหนักเพิ่มจากการใส่เกราะที่ส่งเสียงดังนั่น พุ่งเข้าจับตัวคนญี่ปุ่นที่ใส่เพียงแค่เสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์เนี่ยนะ

"ฮะ..ฮ่า"

และชั้นก็ถูกจับตัว

"ได้ตัวล่ะ!"

"อ่อก...แย่ชะมัด"

และชั้นก็ถูกโยนตัวไป

ทหารลากตัวชั้นกลับไปที่ด่านตรวจ ชั้นถูกมัด ลากไปรอบๆ แล้วก็ถูกเอาไปขัง

และเพราะอย่างนั้น ชั้นก็เข้ามาในเมืองแบบที่ชั้นไม่ได้หวังเอาไว้


◇◆◇


3 วันผ่านไปที่ชั้นถูกขังอยู่ในคุก พวกนั้นให้ทั้งอาหารและน้ำกับชั้น อย่างน้อย ชั้นก็จะไม่หิวตาย

มันมีห้องส้วมที่น้ำไหลผ่านอยู่ตรงมุมห้องเป็นระยะๆ และบนพื้นก็ยังมีเตียงที่ทำจากฟาง มันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ สำหรับฟางน่ะนะ

"เบื่อชะมัด..."

มันไม่มีอะไรให้ทำ เวลาว่างคือสิ่งเดียวที่ชั้นมี และชั้นก็มีมันเยอะมากเลยด้วย

"เธอก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ใช่มั้ยล่ะ?"

ชั้นพยายามจะชวนคุยหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีการตอบกลับเลย

ในห้องขังนี้มีคนอยู่แค่สองคน หนึ่งในนั้นคือชั้น ส่วนอีกคนมีอายุราวๆ 17 ปี เธอมีผิวขาว ใบหน้าที่เต็มไปอารมณ์อันลึกล้ำ ผมบลอนด์ยาวลงไปถึงเอว ดวงตาสีฟ้า สวยในแบบตะวันตก

และเธอก็มี 'หน่มน๊ม' ที่ใหญ่มากด้วย 'งดงาม' เป็นคำที่ใช้อธิบายตัวเธอได้ดีที่สุด ด้วยตัวเธอที่สวมแค่เสื้อบางๆ มันก็ดูเซ็กซี่สุดๆแล้ว ชั้นอยากจะมีลูกกับเธอจังเลย

"อืมม อย่างน้อยเธอช่วยตอบชั้นหน่อยสิ"

"แกมันน่ารำคาญ หุบปากไปซะ!"

"ครับผม..."

ชั้นถูกโกรธล่ะ

เราอยู่ในห้องขังเดียวกัน แต่เธอห่างเหินชะมัด เธอเอาแต่หันเข้าหากำแพง เหมือนว่านั่นจะไกลที่สุดเท่าที่เธอจะได้แล้ว

"เธอจำเป็นต้องเข้าห้องน้ำสินะ? อดกลั้นไว้มันไม่ดีนะ รู้มั้ย?"

"มะ...ไม่จำเป็น! หยุดกวนชั้นเดี๋ยวนี้นะ เจ้าคนชั่ว"

"เธอเองก็ถูกขังอยู่เหมือนกันนะ รู้มั้ย?"

"อย่านับชั้นเป็นคนแบบเดียวกับแกเชียวนะ!"

...

ขนาดตอนอึยังสวยเลยแฮะ

ชั้นไม่รู้ว่าพวกยามคิดอะไรอยู่ถึงได้เอาผู้ชายกับผู้หญิงมาขังรวมไว้ในห้องเดียวกัน ชั้นก็ดีใจนะ แต่ว่าได้แค่มองแต่ทำอะไรไม่ได้เนี่ยมันเจ็บปวดนะเฟ้ย เจ้าลูกชายของชั้นมันอัดอั้นจากการที่อยู่ห้องเดียวกันกับเธอมานานแล้วนะ

"อย่างน้อยเราคุยกันแบบปกติ ไม่ได้หรือไง??"

"แกอยากคุยอยู่คนเดียวต่างหาก เพราะงั้นแกก็คุยกับตัวเองไปซะ"

"การคุยกันนี่มันทำให้อยู่ในคุกง่ายขึ้นนิดหน่อยนะ รู้มั้ย"

"หุบปากซะ แล้วก็หยุดจ้องชั้นซะที มันน่าขยะแขยง"

(เธอมองมาที่ชั้นอย่างกับว่าชั้นเป็นอาชญากรอันตรายเลย)

ลองมาคิดๆดูแล้ว ไม่มีทางที่เธอจะทำตัวปกติกับคนหน้าตาแบบชั้นที่เจอกันในคุกได้หรอก ถ้าชั้นเป็นผู้หญิงแล้วตกอยู่ในสถานการณ์แบบเธอล่ะก็ ชั้นก็คงทำอย่างเดียวกัน ชั้นรู้สึกแย่เกี่ยวกับเรื่องนั้น เพราะงั้นชั้นก็เลยตัดสินใจที่จะอยู่เงียบๆ

แต่สงสัยจังว่าค่าสถานะเธอเป็นแบบไหน

ชื่อ : อันเน่โรส ลีปแมน
เพศ : หญิง
เผ่า : มนุษย์
เลเวล : 36
อาชีพ : อัศวินศักดิ์สิทธิ์

ＨＰ：２５３/８５０
ＭＰ：１７５/７５０
ＳＴＲ：３００
ＶＩＴ：１５８
ＤＥＸ：３２１
ＡＧＩ：２３３
ＩＮＴ：５４０
ＬＵＣ：９１

(ว้าว! เลเวล 36 ถ้าเป็นเกม RPG ละก็เธอคงเป็นนักผจญภัยระดับกลางเลยสินะ)

(แต่ ไม่สิ ในพวกเกมส์ออนไลน์ใหม่ เลเวลมันสูงขึ้นไปมาก บางทีเธออาจจะอยู่ในพวกที่เพิ่งเริ่มเล่น)

(อีกอย่าง "อัศวินศักดิ์สิทธิ์" นี่มันเท่ชะมัด ชั้นเองก็อยากเป็นอะไรแบบนั้นเหมือนกันนะ)

"...."

(ทำให้ชั้นนึกขึ้นได้แฮะ นี่ชั้นจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนเนี่ย?)

ถ้ามันจะกลายเป็นแบบนี้นะ ชั้นน่าจะของเวทย์โจมตี แทนเวทย์ฟื้นฟู ถ้าทำแบบนั้นชั้นคงไม่ต้องมาติดอยู่ที่นี่แล้วเนี่ย

ในสถานการณ์แบบนี้ชั้นทำอะไรไม่ได้เลย

(มีเวทย์ฟื้นฟูระดับสุดยอด ในนี้มันจะช่วยอะไรชั้นได้เนี่ย? ชั้นน่าจะมีสกิลโกงมากกว่านี้สิ)

(จริงๆแล้วไอสกิลนี่มันโกงตรงไหนกัน?)

ระหว่างที่ชั้นนั่งแกร่วอยู่มุมห้อง ชั้นก็ได้ยินเสียงใครบางคนจากนอกห้องขัง ดูเหมือนเป็นเสียงผู้ชาย 2 คนคุยกันอยู่

"รีบๆไปเอาพวกมันมาซะ เตรียมการประหารเสร็จแล้ว"

"อ๊ะ ครับผม!"

นั่นฟังดูอันตรายอยู่นะ

(พวกนั้นคงไม่ได้พูดถึงชั้นหรอก...ใช่มั้ย?)

เสียงสะท้อนของฝีเท้าทำให้ชั้นรู้สึกกังวลนิดหน่อย จากนั้นเสียงนั่นก็หยุดตรงหน้าห้องขังของชั้น ผู้คุมเอากุญแจออกมาจากกระเป๋า และไขประตู ประตูเปิดออกมาด้วยเสียงสนิมแห้งๆ

"ได้เวลาไปแล้ว แม่คนสวย"

"ชิ"

(ฟู่วว มันไม่ใช่ชั้น เพื่อนร่วมห้องขังชั้นต่างหาก)

เมื่อมองไปที่เธอ เธอกำลังกัดริมฝีปากล่างอยู่ เห็นได้ชัดว่าเธอรู้ดีว่าสถานการณ์มันจะเป็นยังไง

"เร็วเข้า"

ผู้คุมเข้ามาในห้องขัง ดูเหมือนเขาจะต้องออกแรงบังคับเธอไปถ้าจำเป็น

"หุบปาก ชั้นจะไม่ให้อภัยแกแน่ๆ"

"มาเร็วๆเข้า"

ผู้คุมจับแขนและดึงเธอขึ้น

เห็นได้ชัดว่านี่คือวันตายของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นสาวน้อยน่ารักที่อายุน้อยกว่า 20 ก็ตาม

"...."

ชั้นเริ่มเป็นกังวลเรื่องเธอ ชั้นตั้งสติอย่างรวดเร็ว

(ชั้นอยู่กับเธอมาตั้ง 3 วัน 3 คืน ชั้นน่าจะทำอะไรบางอย่างได้ และถ้าไม่ลงมือตอนนี้ล่ะก็ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ชั้นถึงจะได้ออกไป)

ขณะนั้นเอง ประตูห้องขังก็เปิดกว้างออก

"อืมม ผู้คุมครับ?"

"แกหุบปากไปเลย!"

"หวาาา!"

จากการแกล้งทำเป็นกลัว ชั้นก็ถอยกลับไปตรงหลุมตื้นๆที่มุมห้อง ตรงนั้นมันมีอึของสาวน้อยคนนั้นที่เพิ่งปล่อยเมื่อชั่วโมงก่อนและก็ยังไม่ได้ล้างออกอยู่ ชั้นใช้มือข้างหนึ่งหยิบมันขึ้นมา แล้วก็ซ่อนไว้ข้างหลัง

"เร็วเข้าสิฟะ!"

"อย่ามาแตะชั้นนะ!"

"เงียบซะ! เจ้าคนทรยศ"

ขณะที่ผู้คุมสนใจแต่เธอ

"อืม ผู้คุมครับ..."

"ชั้นบอกให้แกหุบปาก!"

ทันใดนั้นเอง ชั้นก็ทุบหน้ามันด้วยอึที่อยู่ในมือข้างขวาของชั้น

"อ้ากก! ตาชั้น! กลิ่นนี้มัน!?"

จมูกของเขาบิดเบี้ยวไปเพราะกลิ่นของมัน และยังมีอึบางส่วนเข้าไปในลูกตาเขาอีก เขาโก่งตัวด้วยความทรมาน น่าจะเป็นเพราะมันมีเชื้อแบคทีเรีย อี.โคไล ติดเข้าไปด้วยแน่ๆ

ปรบมือสามครั้งให้กับสุดยอดอึของสาวงาม!!

ขณะที่เขากำลังทุรนทุราย ชั้นก็ชักดาบของเขาออกมา และแทงเข้าไปที่ท้อง ทะลุชุดเกราะที่เขาใส่อยู่

"อ้ากกกก!"

ผู้คุมร้องออกมาเสียงดัง

"เยี่ยม!"

(ที่นี้เราก็แค่หนี แต่มันคงไม่ง่ายแน่)

ตอนที่ชั้นกำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นชั้นก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่าชั้นถูกเติมเต็มไปด้วยพลัง หรือว่ากินคาเฟอีนมาเยอะสุดๆ ชั้นเลเวลอัพขึ้นมาจากการที่ฆ่าผู้คุม

ชื่อ : ทานากะ
เพศ : ชาย
เผ่า : มนุษย์
เลเวล : 3
อาชีพ : ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

ＨＰ：２０９/２０９

ＭＰ：９０５０００００/９０５０００００

ＳＴＲ：３０

ＶＩＴ：２０

ＤＥＸ：３１

ＡＧＩ：２９

ＩＮＴ：５７０２０００

ＬＵＣ：１２

(ว้าว! เพิ่มมาตั้ง 2 เลเวล)

ชั้นดีใจที่ในที่สุด HP ชั้นก็เพิ่มขึ้นสักที อย่างที่คิดไว้ มี HP แค่ 9 นี่มันคงไม่ดีแน่ๆ

"เฮ้!... เจ้าคนชั่ว นี่แกทำอะไรลงไป!"

เธอตะโกนใส่ชั้น

(เฮ้ ในเวลาแบบนี้ มันสำคัญมากเลยนะที่ควรจะใจเย็นๆไว้น่ะ แม่คุณ)

"อย่างน้อยเธอช่วยร่วมมือกันหนีหน่อยได้มั้ย?"

หลังที่ลังเลนิดหน่อย เธอก็พยักหน้าลงเล็กน้อย

"ชั้นเข้าใจแล้ว"

"เอาล่ะ ถ้างั้นก็..."

"แต่เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ส่งดาบนั่นมาซะ"

(แลกเปลี่ยนอะไรฟ่ะ? ร่วมมือกันงั้นหรอ? เข้าใจแล้วล่ะ)

"ก็ได้"

ชั้นส่งดาบให้เธอ

"จากตรงนี้ ชั้นจะรับมือเอง แกแค่ตามชั้นมาก็พอ"

"ครับ ครับ"

"นะ...นี่มันอึใช่มั้ยที่อยู่บนดาบน่ะ!?"

"นั่นอึเธอเองน้าา.."

"หะ..หุบปากซะ! แล้วไปกันได้แล้ว!"

อย่างที่เธอบอกไว้ รูปแบบต่อสู้ของเราก็คือ ให้สาวสวยนำหน้าและมีผู้ชายหน้าตาน่าเกลียดอยู่ข้างหลัง

ทหารที่ได้ยินเสียงร้องมุ่งหน้าเข้ามา แต่เธอพุ่งเข้าปะทะอย่างไม่เกรงกลัว ทะลุผ่านทหารที่ขวางทางและเตะพวกนั้นกระเด็นไปไกล

ดังนั้น เราจึงแหกคุกออกมาได้สำเร็จ

---

คุกคุมขังมันอยู่ข้างๆปราสาท เราทั้งคู่จึงวิ่งออกมาจากปราสาท มุ่งหน้าเข้าไปในเมือง เราวิ่งซิกแซกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งทหารไม่สามารถไล่ตามเรามาได้

จากนั้นเราก็วิ่งมาข้างหลังตรอกมืดๆแห่งหนึ่ง เธอหยุดวิ่งแล้วก็หันกลับมา มองมาที่ชั้นด้วยความประหลาดใจ ลมหายใจของชั้นเริ่มขาดช่วง ชั้นจึงรู้สึกโล่งที่เธอหยุดสักที

(นี่เรามาถึงจุดปลอดภัยที่จะหยุดแล้วใช่มั้ย?)

ไม่สิ นั่นไม่น่าใช่เหตุผลที่เธอหยุด เธอชี้ดาบมาตรงหน้าชั้น

"ทำตามที่ชั้นสั่งซะ เดี๋ยวนี้!"

"เอ๋?"

"แกเป็นอาชญากร แกคิดว่าชั้นจะมองข้ามเรื่องที่แกแหกคุกงั้นหรอ?"

"ไม่ใช่นะ อุก ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"

"ตอนนี้ ชั้นจะจับแกไปขังเอง"

"อืม..แต่เธอก็ถูกขังเหมือนกันนะ"

"อย่าเอาชั้นไปรวมกับขยะอย่างแกนะ!"

"เอาจริง....ดิ?"

ถึงพระเจ้าจะให้สุดยอดเวทย์ฟื้นฟูมาก็เถอะ ไม่มีทางที่ชั้นจะฟื้นฟูตัวเองได้แน่ถ้าเกิดตายขึ้นมาน่ะ

เธอเอาเชือกออกจากกระเป๋าที่เธอแบกมาด้วย และก็จบลงที่ชั้นถูกมัดอยู่บนพื้นที่ปูด้วยหินเย็นๆ

(เธอเอาเชือกมาตอนไหนเนี่ย?)

เธอมัดแขนชั้นไว้ข้างหลัง แล้วก็เอาเชือกไปมัดไว้กับหน้าต่าง ชั้นรู้สึกเหมือนสุนัขที่ถูกล่ามไว้เลยแฮะ

"ทีนี้แกก็จงถูกจับไปขังคุกอีกรอบซะ!"

"....เอาจริงดิ? ไม่เอาน่า..."

"ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะ นี่เป็นบริการฟรีสำหรับคนชั่วอย่างแกยังไงล่ะ"

แล้วเธอก็วิ่งออกไป โดยทิ้งชั้นเอาไว้

----

ชั้นถูกทิ้งไว้ตรงข้างหลังตรอกคนเดียว ในที่สุด ชั้นก็ยืนขึ้นมาได้

(ชั้นต้องหาทางหลุดออกจากที่นี่ให้ได้)

ชั้นแก้มัดเชือกไม่ได้เลย เธอมัดชั้นแน่นมาก และเธอก็ใช้ไม้มัดร่วมกับเชือกอีกด้วย

(เห็นได้ชัดเลยว่าสาวน้อยคนนี้เชี่ยวชาญเรื่องการมัดคนมากเลยทีเดียว)

---

"...จบกัน"

ชั้นว่าชั้นต้องหิวตายอยู่ตรงนี้แน่ๆ ถูกมัดไว้อย่างนี้ ชั้นอยู่อย่างนี้นานจนกระทั่งกางเกงเปียกจากการที่ชั้นฉี่ราด

(ใครจะมาช่วยคนอัปลักษณ์อย่างชั้นกัน?)

"อุก...นี่มันเจ็บโคตรเลยแฮะ"

(ชั้นยังไม่อยากตาย ไม่ใช่ที่นี่!)

ขณะที่ชั้นกำลังคิดอย่างนั้น ชั้นก็ได้ยินเสียงใครบางคน ชั้นหันไปทางเสียงนั้น และเห็นชายหนุ่มที่ดูท่าทางเหลวไหลหลายคน

"เฮ้ย ข้าเจออะไรประหลาดๆด้วยฟ่ะ"

"อ๊ะ?"

ชั้นถูกพบเข้า พวกนั้นล้อมรอบตัวชั้นเป็นวงกลม

"อ่า..ขอโทษนะครับ ช่วยทำอะไรสักอย่างกับเชือกนี่ให้หน่อยได้มั้ย?"

ชั้นสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ และได้รับบาทามาเต็มหน้าแทนคำตอบ

"อ่อกก"

"เจ้านี่มันอะไรกันเนี่ย? น่าขยะแขยงชะมัด"

"จัดการมันเลยเถอะ"

"ช่ายย"

"เจ้านี่มันแค่ขอทาน ไม่มีปัญหาหรอกถ้ามันตายน่ะ"

"ไม่นะ"

"ใช้มันคลายเครียดได้นะเนี่ย"

"จัดการมันเลย กระทืบมันซะ"

(ไอ้พวกนี้อันตรายมาก!)

จากนั้น เจ้าพวกนี้ก็รุมกระทืบชั้น แต่พวกมันก็รุมกระทืบแค่แป๊ปเดียว นิสัยดีกันซะจริง

ชั้นบาดเจ็บมากจากการที่พวกมันรุมกระทืบแล้วก็จากไป ไม่รู้ว่ายังไง แต่พวกมันก็ทำเชือกที่มัดชั้นไว้กับไม้หลุดออกตอนที่พวกมันกระทืบชั้น พูดอีกนัยนึง คือชั้นเกือบตาย

ชื่อ : ทานากะ
เพศ : ชาย
เผ่า : มนุษย์
เลเวล : 3
อาชีพ : ไม่มีอะไรพิเศษ

ＨＰ：１/２０９

ＭＰ：９０５０００００/９０５０００００

ＳＴＲ：３０

ＶＩＴ：２０

ＤＥＸ：３１

ＡＧＩ：２９

ＩＮＴ：５７０２０００

ＬＵＣ：１２

HP ของชั้นต่ำจนถึงขีดอันตราย

"เวทย์ฟื้นฟู เวทย์..."

ขณะที่ชั้นกำลังคิดว่าจะใช้เวทย์ฟื้นฟูยังไง ร่างกายชั้นก็เริ่มเรืองแสง ความเจ็บปวดเริ่มหายไป และชั้นจึงลองเช็คสถานะตัวเอง

ชื่อ : ทานากะ
เพศ : ชาย
เผ่า : มนุษย์
เลเวล : 3
อาชีพ : ไม่มีอะไรพิเศษ

ＨＰ：２０９/２０９

ＭＰ：９０５０００００/９０５０００００

ＳＴＲ：３０

ＶＩＴ：２０

ＤＥＸ：３１

ＡＧＩ：２９

ＩＮＴ：５７０２０００

ＬＵＣ：１２

"มันได้ผล! สุดยอดไปเลย!"

MP ที่ใช้ไปตอนร่ายฟื้นฟูจนเต็มเรียบร้อย น่าจะเป็นเพราะสกิลติดตัวของชั้น "ฟื้นฟูมานา" ชั้นเกือบจะตายแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะได้เวทย์ฟื้นฟูของตัวเอง

(โลกนี้อันตรายเกินไปแล้ว)

---

ชั้นหนีออกมาจากตรงนั้น อยู่ในเมืองชั้นปลอดภัย และพวกที่ไล่ตามมาก็หายไปแล้ว อาการบาดเจ็บของชั้นถูกรักษาเรียบร้อย และสุขภาพชั้นก็แข็งแรงดี เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม นอกซะจากเศษเสื้อผ้าของชั้นที่เต็มไปด้วยคราบเลือดล่ะนะ

"...ตอนนี้ชั้นดูเหมือนสุดยอดขอทานในสลัมเลยแฮะ"

ชั้นเดินไปที่ถนนหลัก และทุกๆคนรอบตัวก็หลีกทางให้ชั้น ตัวชั้นมีทั้งคราบและกลิ่นฉี่ติดอยู่บนเสื้อผ้า เห็นได้ชัดเลยว่าพวกคนที่อยู่รอบๆชั้นคิดยังไง

(ชั้นต้องการเสื้อผ้าเปลี่ยน)

ชั้นมองไปรอบๆเพื่อหาเสื้อผ้าที่ดูดีกว่านี้

"เสื้อผ้า เสื้อผ้..."

(อ๊ะ! บ้าจริง ชั้นไม่มีเงินเลยนี่นา อยากให้มีสักหน่อยจังแฮะ)

...

(ชั้นต้องหาเงิน นี่มันโลกแฟนตาซีในยุคกลางนี่ เพราะงั้นมันน่าจะกิลด์นักผจญภัยอยู่)

ดังนั้น ชั้นจึงตัดสินใจมองหากิลด์นักผจญภัย